Ik leef met een aangeboren hersenbeschadiging. Dat went en ik red me, maar er is ook altijd wel een excuus om iets -niet- te doen. Zo is de gewoonte er ingeslopen om het noodzakelijke voor te laten gaan op het aangename. Vroeger sportte ik veel, maar de afgelopen jaren is dat erbij ingeschoten en heb ik me beperkt tot onderhoud bij de fysiotherapeut.
In 2021 liep ik vast. Thuiswerken, stress en gebrek aan beweging leidden tot een forse blessure aan mijn schouder. Rijndam heeft me weer vlotgetrokken, en sindsdien ben ik veel bewuster bezig met gezondheid en werk-privé-balans. Ik heb een carrierestap gemaakt en ben mezelf gaan uitdagen om steeds meer te gaan sporten.
Nu wil ik de volgende stap maken. Ik train om mezelf te bewijzen dat het wél kan, om het plezier in het sporten terug te vinden, en om voortaan wél mee te kunnen als mijn vrienden voorstellen om een fietstochtje te maken.
Er is altijd een excuus, maar de komende paar maanden even niet. De beuk erin, de berg op, en dan toertochten maken. Ik wil blessurevrij leren sporten en zodanig conditie opbouwen dat ik niet meer opzie tegen een extra treinreis, een familiebezoek of een spontane spelletjesavond, omdat ik weet dat ik de marge heb. Dat is mijn doel.
Sponsoren
