Hallo allemaal! Mijn naam is Danielle, 30 jaar, en ik doe dit jaar mee aan de handbikebattle in het team van de Rijndam Racers!
Alweer bijna vijf jaar geleden, twee dagen voor mijn 26e verjaardag, veranderde mijn leven in een slechte aflevering van Black Mirror, waarbij ik door een auto-ongeluk met een dwarslaesie tot boven mijn borst (T3), overbleef. “Je was op de snelweg naar de dood”, zeiden de artsen tegen mij achteraf. Ik had daarnaast talloze breuken, een klaplong en een verbrijzelde rechter arm, die ik (na veel therapie) kan buigen tot 90 graden).
Ik was in de bloei van mijn leven.. Mijn leven stond in het teken van reizen, sporten, festivals, met vrienden uitgaan.. Het spontane en avontuurlijke leven was belangrijk voor mij. In één split second is mijn leven volledig op zijn kop gezet. In plaats van een weekend Stockholm om mijn verjaardag te vieren met mijn Zweedse vrienden, lag ik aan zware medicatie op de IC van het UMCU, omringt door mijn ouders en zusje. Het was voor hen op dat moment onduidelijk of ik het uberhaupt zou overleven.
Toen ik na 5 weken ziekenhuis kon revalideren in Rijndam, had COVID inmiddels Nederland bereikt en ging het revalidatiecentrum dicht. Ik heb samen met de mede patienten maanden zonder bezoek moeten doorbrengen. Rijndam was op slot. De familie mocht vanachter een raam naar mij kijken, op 'raambezoek', maar niet naar binnen.
Na 10 maanden revalideren ben ik naar een ander appartement verhuisd, waar ze kleine aanpassingen hebben gedaan. Ik woon hier met een huisgenoot. Ik ga twee keer per week naar de fysio, ik heb vrijwilligerswerk gevonden, ik cross door de stad met mijn handbike en het belangrijkste; ik kan weer van kleine dingen genieten.
Los van de spontaniteit en het avontuur, was sport en bewegen in het leven voor de dwarsleasie ook heel belangrijk voor mij. Ik at gezond, ik stond 4 of 5 keer per week in de gym en nam altijd de trap. Een gezonde levensstijl is nog steeds belangrijk in mijn "rolling life"; ik eet nog steeds gezond, en ik cross elke dag de Erasmus brug over met mijn handbike!
Ik mis nog wel de uitdaging in een sportdoel. De handbike battle biedt mij de mogelijkheid om weer een sportieve uitdaging aan te gaan. Ik ben tot nu toe heel erg trots op de mentale en fysieke tegenslagen die ik overwonnen heb, maar met de handbike battle die berg op komen is toch wel mijn ultieme doel van 2025. Een 20 km lange tocht met meer dan 800 meter hoogte overwinnen, de finish halen, en met het hele team van de rijndam racers!
Je zou de handbike battle, en mij natuurlijk, heel erg kunnen helpen! Maak jij de handbike battle mogelijk? Help jij mij die berg op? Dan vraag ik je of je me wilt sponsoren! Laat alsjeblieft een donatie achter!
Heeel erg bedankt alvast, liefs!!
Sponsoren
